Birgün, çelimsiz, küçük bir kız çocuğu, sokağın köşesine oturmuş; yiyecek, para, ya da alabileceği herhangi bir şey icin dileniyordu. Üzerinde yırtık, pırtık giysiler vardı; yüzü gözü kir içinde ve perişan bir haldeydi.Kız dilenirken, sokaktan genç, canlı ve iyi görünümlü bir adam geçti. Kızı fark etmişti ama belli etmemek için dönüp ikinci kez bakmadı. Büyük ve lüks evine, mutlu ve rahat âilesinin yanına geldiğinde, çok güzel hazırlanmiş akşam sofrası onu bekliyordu.
Fakat az sonra düşünceleri tekrar o fakir kıza takılıverdi. Duyguları bir şeylere itiraz ediyordu. Sonra kolay yolu tercih etti ve itirazlarını Allah'a yöneltti. Böyle durumlarin var olmasına izin verdiği icin?!. Ve şöyle bir cümleyle yakındı içinden:
- Böyle bir şeyin olmasına nasıl müsaade ediyorsun? Neden o küçük kıza yardim için bir şeyler yapmıyorsun Allâh'ım?
Sonra rûhunun derinliklerinden gelen bir cevap işitti:
- "Yaptım. Seni yarattım!"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder